Het is 26 februari 1955, een koude en gure winterdag in Volendam. Normaal gesproken niet het weer om buiten in de kou te gaan staan. Maar toch stond alle jeugd van Volendam in hun zondagse klederdracht op de dijk. Al wachtend op een geliefde man die ieder jaar weer ons land bezoekt. We hebben het natuurlijk over Sinterklaas. Nu is februari natuurlijk niet de maand dat je de goedheiligman al verwacht, maar toch zette hij die dag voet aan wal.
Je vraagt je nu misschien af waarom de Sint op dit voor hem vreemde moment terug in Nederland kwam. Dit deed de goede Sint op speciaal verzoek van niemand minder dan Walt Disney. Walt wilde namelijk deze typisch Nederlandse traditie vastleggen op een 10-minuten durende kleurenfilm, zodat hij deze tegen het einde van het jaar aan de Amerikanen kon vertonen. Polygoon-Profilti, die onder andere verantwoordelijk waren voor de bioscoopjournalen, waren, namens Walt, aanwezig voor de opnames. Walter Smith leidde de opnames als regisseur en stuurde Fred Hagenaar, Taede van Maanen en Jan Nieuwstraten aan die achter de camera stonden.
De koude oostenwind stuwde het ijs van het IJsselmeer op tegen de dijk van Volendam. In de haven lagen de boten vastgevroren in het ijs. Een echte intocht was dus niet mogelijk door het koude weer. Voor de film stapte Sinterklaas samen met zijn Piet op een botter, die eveneens vastgevroren lag in de Volendamse haven.
Nadat zijn boot was ‘aangemeerd’ kwamen Sint en Piet aan wal, terwijl de uitgelopen Volendamse jeugd luidkeels Zie de maan schijnt door de bomen stond te zingen. Sinterklaas’ schimmel stond daar al op hem te wachten. Op zijn schimmel maakte hij een kort tochtje over de dijk van Volendam. Toen de opnames voltooid waren en Walter Smith het eindsignaal gaf, wisten de vele verkleumde kinderen niet hoe snel ze weer naar huis moesten, wetende dat deze intocht slechts voor de film was en geen cadeautjes zou brengen.
Bron: Delpher.nl/ Cafemickey.com